南国有美女,粲粲玉雪颜。眉目艳华月,色映清秋寒。
粉黛不敢涴,佩服惟幽兰。一朝备选择,得厕金宫班。
贞心耻自衒,望幸良独难。况蒙众女妒,倩笑谁为欢。
恒恐芳桂枝,寂寞零露漙。素手发瑶琴,泠泠奏孤鸾。
宫商合要妙,遗响风珊珊。大音世罕识,日暮空盘桓。
安得托宵梦,集君瑶台端。相思不可极,踯躅起长叹。
城外春江动客愁,江边细草绿悠悠。还将短发临岐路,畏向东风忆旧游。
斜日远天归雁急,薄寒孤馆落花稠。青灯不放还乡梦,一夜肠回一万周。
少微山直太微宫,山下楼台起半空。丹井石床缠地络,琼窗翠户出天风。
传闻仙子常时到,应是神霄有路通。会待九秋明月夜,高吹铁笛上青葱。
谁是安义者?吾与治安义。郑侨称使民,宣尼谓之惠。
安义斯安仁,仁惠民所庇。仁以庇民生,义以宜民利。
利成如万物,生聚如天地。天地大父母,君子维恺悌。
问之何能然?仁义乃兼至。
腊月金陵有侠客,雪中访我长干陌。双树初彫惠远林,六花正覆袁安宅。
杯酒相逢总夙缘,江山转盼空陈迹。闻君明发广陵游,淮水孤帆重倚楼。
二十四桥何处是,思心随梦到扬州。
碧笋惊雷拔地长,绿筠玉粉土膏香。连踵彻顶无涯畔,谁是胞胎秘息方。
我居双髻峰,峰云尝相护。云里忽逢君,不畏潭龙妒。
荏苒十八年,梦巾时一遇。今昔非有殊,须发徒苍素。
譬如云隙月,随处时偶露。不知东升乌,何有西沈兔。
明明双眼孔,谁者为新故。薪易火居然,千秋为旦暮。
同君宿郊庵,四目还相注。回看双髻云,南飞绕湘树。
今日明光里。
还须结伴游。
春风开紫殿。
天乐下朱楼。
艳舞全知巧。
娇歌半欲羞。
更怜花月夜。
宫女笑藏钩。
绣户香风暖。
纱窗曙色新。
宫花争笑日。
池草暗生春。
绿树闻歌鸟。
青楼见舞人。
昭阳桃李月。
罗绮自相亲。
河伯见海若,傲然誇秋水。小物昧远图,宁知通方士。
多君紫霄意,独往苍山里。地古寒云深,岩高长风起。
初登翠微岭,复憩金沙泉。践苔朝霜滑,弄波夕月圆。
饮彼石下流,结萝宿溪烟。鼎湖梦渌水,龙驾空茫然。
早行子午关,却登山路远。拂琴听霜猿,灭烛乃星饭。
人烟无明异,鸟道绝往返。攀厓倒青天,下视白日晚。
既过石门隐,还唱石潭歌。涉雪搴紫芳,濯缨想清波。
此人不可见,此地君自过。为余谢风泉,其如幽意何。