日融融,草芊芊,
黄莺求友啼林前。
柳条袅袅拖金线,
花蕊茸茸簇锦毡。
鸠逐妇,燕穿帘,
狂蜂浪蝶相翩翩。
春光堪赏还堪玩,
恼煞东风误少年。
双玉斗,百琼壶,
佳人欢饮笑喧呼。
麒麟欲画时难偶,
鸥鹭何猜兴不孤。
歌宛转,醉模糊,
高烧银烛卧流苏。
只销几觉懵腾睡,
身外功名任有无。
凭阑久,归绣帏,下危楼强把金莲撒。深沉院宇朱扉亚,立苍苔冷透凌波袜。
数归期空画短琼簪,揾啼痕频湿香罗帕。
藓痕零落翠光沈,磨洗空烦雨露深。璧月高秋悬太古,海天红日散微阴。
久无粉黛窥鸾影,还有蛟龙避水心。江客廿年频过此,繁霜殊觉鬓毛侵。
一饮宁辞十日酣,浊醪到手味偏甘。新诗谩赋宫槐陌,好事争传海岳庵。
霜后两螯看紫蟹,樽前一味出黄柑。料应堂北梅花树,今岁开时只向南。
儒衣僧帽道人鞋,天下青山骨可埋。若说向时豪杰处,五陵鞍马洛阳街。
河湟何计绝烽烟,免使征人更戍边。尽放农桑无一事,遣教知有太平年。
春生溪岭雪初开,下马云亭酹一杯。好是精灵偏有感,能于乡里不为灾。九江贾客应遥祝,五夜神兵数此来。尽室唯求多降福,新年归去便风催。
采菱调易急,江南歌不缓。楚人心昔绝,越客肠今断。
断绝虽殊念,俱为归虑款。存乡尔思积,忆山我愤懑。
追寻栖息时,偃卧任纵诞。得性非外求,自已为谁纂。
不怨秋夕长,常苦夏日短。濯流激浮湍,息阴倚密竿。
怀故叵新欢,含悲忘春暖。凄凄明月吹,恻恻广陵散。
殷勤诉危柱,慷慨命促管。
紫翅青金翅,木翅与油单。
黑色全如墨,梅花两瓣攒。
松阔偕长短,蓑衣得更难。
遮身不见节,薄绉另相看。