昔闻愚谷隐,今见踵高风。处世贵囊括,索居惟养蒙。
衔杯山翠里,高枕水声中。古有逸民传,非君孰与同。
蜃阙半模糊,踏浪惊呼。任将蠡测笑江湖。沐日光华还浴月,我欲乘桴。
钓得六鳖无。竿拂珊瑚。桑田清浅问麻姑。水气浮天天接水,那是蓬壶。
披青云,见丹阙。玉镜悬青天,几回圆又缺。居庸古北接阴山,照见长城多白骨。
胡笳夜奏声呜咽,羌笛曲吹杨柳折。姮娥流彩到中闺,边雁不来音讯绝。
音讯绝,夜夜驰情瞻兔窟。天阔清秋河汉遥,思君梦断关山月。
烽火塞上来,发卒备戎虏。
翩翩长安儿,力未胜弓弩。
幸蒙车骑念,出入在幕府。
风烟一朝息,归来受茅土。
番笑李将军,血战自辛苦。
城门伐鼓日欲堕,西山返照入平芜。玉关秋动气横塞,交河霜冷夜弯弧。
健儿风吹白豹障,将军雪压金仆姑。昼传羽檄连云戍,夜发精兵到海隅。
出郊征骑逐飞埃,此别惟愁春未回。寒叶夕阳投宿意,芦关门向远河开。
乐轩世俗文不工,场屋此生难遭逢。
百年饿死真可惜,人命只在田亩中。
远行直到西融州,客装收拾来归休。
江滩象窟百无忧,却陷人心危险头。
海上曾琚本亭户,日在公门骋词诉。
下乡老妪何大娘,小郎遗业孤女当。
主婚老妪贪聘资,将女嫁与曾琚儿。
女将三十年及格,依法卖田何所疑。
乐轩信已因信人,岂识两家俱不仁。
曾琚文约只要钱,钱被何偷反讼田。
牙绯县宰坐县亭,官是堂除岂不精。
老胥代判为纵横,知县依书那得平。
却监媒人宋五九,备钱还我钱何有。
提点八州刑狱使,重念八州冤曲事。
许人越诉榜通衢,有状不禁拦轺车。
轺车晓出平旦归,千人百人周四围。
车中呼入使者笑,观感人多涕沾衣。
笑者笑何意,吾不聪明渠不至。
感者泣何为,赴愬容易殊曩时。
文书山积难稽考,胥吏依前颜色好。
乐轩辞说如直弦,外台判下不改前。
州府监钱何妪还,吏人掌客生艰难。
因循六十日,公事无了毕。
胥徒去复来,索酒需财食。
乐轩一片杞菊怀,遂令奔走生尘埃。
春雨吹散春风回,奇花异奔相迎开。
百千阿堵何足道,呜呼何媪岂人哉。
叱散胥徒吾不取,抱琴横膝眠空斋。
怆怀故国怜身世,哭笑难分世岂知。试看寥寥三两笔,中多泪共墨齐施。
曳杖踏残月,村鸡时一鸣。远山微见影,平野寂无声。
径暗沿溪入,阳光破雾升。轻寒人略健,缓步赏秋晴。
迷向途频转,登山日已西。林深泉石隐,野旷斗牛低。
畅饮纵谐笑,宵归更伴携。到城仍惜别,嘱约再攀跻。