六郡良家子,应募充羽林。边亭烽未息,往征阴山阴。
平沙万里望,白草莽萧森。悲风四面来,胡马有哀音。
矧伊中土士,能无泪沾襟。仰视雁南翔,悠悠伤我心。
所赖主将贤,爱士重千金。殊恩且未报,虽生焉足任。
誓将灭丑类,铭绩燕山岑。寄语闺中人,且勿常苦吟。
英雄江左费将军,淮海吴门旧策勋。又领貔貅三百万,誓清沙漠报明君。
闻说沙场渐倒戈,受降城北是滦河。胡姬窈窕随征马,胡酒葡萄载骆驼。
宁须种种谱宣和,一片春云亦自多。谁遣此君相伴住,翻枝常入楚人歌。
苦哉远征人。飘飘穷四遐。
南陟五岭巅。北戍长城阿。
深谷邈无底。崇山郁嵯峨。
奋臂攀乔木。振迹涉流沙。
隆暑固已惨。凉风严且苛。
夏条集鲜澡。寒冰结冲波。
胡马如云屯。越旗亦星罗。
飞锋无绝影。鸣镝自相和。
朝食不免胄。夕息常负戈。
苦哉远征人。抚心悲如何。
平生一顾重,意气溢三军。野日分戈影,天星合剑文。弓弦抱汉月,马足践胡尘。不求生入塞,唯当死报君。
当垆擅旨酒,一卮堪十千。无劳蜀山铸,扶受采金钱。
人生行乐尔,何处不留连。朝为洛生咏,夕作据梧眠。
从兹忘物我,优游得自然。
西风吹蟋蟀,切切动哀音。易入愁人耳,难惊懒妇心。
寒灯孤馆外,秋雨古城阴。听极无由寐,终宵费苦吟。
此身飘泊苦西东,除我无人与子同。好景采抛诗句里,忘机相对画图中。
莫嫌憔悴无知己,赢得风姿似钓翁。野艇几曾寻水去,茫茫万事坐成空。
百遍相看意未阑,了然尘土不相关。扁舟厌泊烟波上,湖水平铺碧岫间。
容貌静悬秋月彩,高情长共白云闲。画中留得清虚质,何用烧丹学驻颜。