衣食须耕稼,无端浪出游。
客途南北雁,世事雨晴鸠。
蓬转何时已?灰寒善自谋。
江湖千万里,何处久渔舟?
开缄如见故人面,仍喜故园风物来。想见金刀落飞雪,何时斫脍共衔杯。
歌谣数百种,子夜最可怜。慷慨吐清音,明转出天然。
丝竹发歌响,假器扬清音。不知歌谣妙,声势出口心。
月涵河水水涵天,邻笛声声起别船。更莫苦吹肠断曲,从来孤客夜无眠。
春檐雪乾初日长,帘花深压梅影香。
美人帐中午睡起,钗横鬓亸慵添妆。
文窗窈窕鲛绡绿,卧按古筝横漆玉。
微揎翠袖露春葱,学弄梁州初遍曲。
拂弦轻揠三两声,问渠学曲成未成。
已成未成君莫问,听取軮轧伊嘤鸣。
七弦一似焦琴样,立雁参差相下上。
左按天孙织锦丝,右斡仙人飞海杖。
轻拔浅揠声短长,疾徐洪纖抑复扬。
瓶笙吐韵出蚓窍,云车碾响升羊肠。
双龙晓日吟秋水,孤鸾春风悲镜里。
清猿嘹喨万松间,雏莺惺忪百花底。
平生有耳喜此听,手不能作心自醒。
除却高山与流水,琵琶箜篌俱迳庭。
楼中弄玉吹箫侣,同学丹山凤凰语。
凤凰凤凰来不来,萧史行云在可许。
新秋景物嘉,树绿昼亦凝。
微雨夜来歇,朗然天宇清。
幽蛩倏知候,篱豆花间鸣。
边鸿未通信,丛桂已含英。
恰因文墨暇,一绕林间行。
幽栖寡尘虑,散步写中情。
逍遥玩澄景,焉知有世荣。
南北云山赋远游,白头终老晋阳秋。
千篇留得平生稿,半似苏州半郢州。
银鞍骢马紫缨垂,赋别还同把玉卮。法从今朝辞日驭,使华若处驻霜麾。
西江天净鱼龙水,南浦风凋鸟鹊枝。此去阳君随绣斧,应知白屋少颦眉。
可道去年雪太迟,今年孟月雪丝丝。含风窕袅纷成态,向日轻盈密弄姿。
田畯好占宜麦兆,边人莫动采薇思。平南凯奏应今至,破蔡功成是尔时。
玉笥山中采药苗,金陵台上有书招。夷齐守义惭周粟,贾董怀才入汉朝。
雁背冷云天漠漠,马头荒草路迢迢。不知凤去曾回否,洗耳高台听九韶。