钿弦声里自成行,无那分飞落楚霜。前侣飘零何处在,青春作伴好还乡。
音容别后远悠悠,寥落他乡土一抔。野水寒禽空对客,夕阳红树更关愁。
手披荒草孤坟在,泪洒残梅一笛秋。淮海十年多少恨,几人归葬故山头。
子亦有馀致,烟霞得性灵。风流传旧日,才气发新硎。
聚首宜秋月,分襟背落星。几多言外意,莫损柳条青。
廿载心情此日看,世人同谱我同坛。小楼烟雨卑栖极,峻岭薯芋供食难。
凝公寮里汤仍沸,南老船头力又单。鼻大耳长原有种,不须人说大还丹。
君不见当年班生投笔起,骞腾宝剑驱千里。风云气节相激昂,富贵功名堪自取。
伏生九十诵陈经,烈士敲碎玉壶冰。壮心不使暮年惜,绿发成名入青冥。
我观夏生骨节奇,青衫弃却扬清徽。龙骧凛凛誇逸足,双瞳闪闪长庚微。
经学丹青精以练,杜公武库何须羡。赞匡果毅取临时,金刚玉润如轰电。
横海楼船见大旌,修成战具东瓯平。铜柱界边宽眼力,吟成好句彻沧溟。
两年驻纛五羊东,扁舟萧寺时相逢。笑语但看鸥鸟下,此心不向时人通。
牛头道者智威师,重岩学道悬雕弓。今日送君归旧镇,疮痍息后期芳踪。
徵兵羽檄急连阳,清啸刘琨引盻长。投分十年乾茗碗,求仁三月凛秋霜。
鸟啼夜垒云侵槊,气薄长蜺酒满觞。自是经纶本邹鲁,不从利钝苦商量。
孤舟又向海门过,旧事厓山感慨多。三十已怜添白发,千秋谁与泣铜驼。
云埋断碣迂黄土,树掩离宫长绿罗。自古兴亡终若此,不须弹泪落沧波。
无复尘中想,真宜居士居。逃禅参上乘,说偈得真如。
乐意满窗草,閒心一径蔬。我来忘去住,长日坐清虚。
采莲朝暮荡长湖,莲叶如轮子似珠。寄问麻姑花解变,可能开作并头无。
山居未离群,结台拜石友。请看点头时,莫笑襄阳叟。