淰淰波光冱晓寒。梨云如雪雨初残。婆娑写出龙池影,难着沧洲画稿看。
忠臣惭保保,孝子愧安安。文章还远逊,赵闲闲。年来勋业,分付水精盘。
末路真堪笑,一事无成,英雄儿女神仙。
问何时委蜕如蝉。返我太虚天。茂陵封禅稿,任丛残。
御风骑气,撒手谅非难。骨肉团栾好,蕊珠兜率,方知即在庐山。
环佩青衣,盈盈素靥,临风无限清幽。出尘标格,和月最温柔。堪爱芳怀淡雅,纵离别,未肯衔愁。浸沉水,多情化作,杯底暗香流。
凝眸,犹记得,菱花镜里,绿鬓梢头。胜冰雪聪明,知己谁求?馥郁诗心长系,听古韵,一曲相酬。歌声远,余香绕枕,吹梦下扬州。
邂逅都城接下风,官居总在日华东。门瞻曲角趋朝近,路转高头出局同。
今日绣衣新使者,晚涂霜鬓旧邻翁。一杯无复当时乐,赤县黄图泪眼中。
忆昔过从日,偏承藻鉴殊。堂中延太守,门外揖王符。
木叶空郊晚,鱼鳞大泽枯。邈如人世隔,无复问黄垆。
白发臞翁特写真,风霜骨格雪精神。莺花故国十年雨,鸾枳当时百里春。
忽起地仙兴,飘然出旧山。于身无切事,在世有馀闲。
日月浮生外,乾坤大醉间。故园华表上,谁得见君还。
重叠山前对酒樽,腾腾兀兀度朝昏。平明疏磬白云寺,
遥夜孤砧红叶村。去鸟岂知烟树远,惊鱼应觉露荷翻。
旅人寄食逢黄菊,每见故人思故园。
山暝听猿愁,沧江急夜流。
风鸣两岸叶,月照一孤舟。
建德非吾土,维扬忆旧游。
还将两行泪,遥寄海西头。
一作九月九日岘山寄张子容
北山白云里,隐者自怡悦。
相望试登高,心随雁飞灭
愁因薄暮起,兴是清秋发。
时见归村人,沙行渡头歇。
天边树若荠,江畔舟如月。
何当载酒来,共醉重阳节。