御沟一相送,征马屡盘桓。言笑方无日,离忧独未宽。举杯聊劝酒,破涕暂为欢。别后风清夜,思君蜀路难。
乡人不识识乡音,欲问先看泪满襟。岂是不知儿女态,天涯孤客易伤心。
欲认青帝索酒尝,俄惊丹旐送君丧。
吕庄编户伤心切,愁对清风想杜康。
欲认青帘索酒尝,俄惊丹旐送君丧。吕庄编户伤心切,愁对清风想杜康。
烟花零落过清明,异国光阴老客情。云梦夕阳愁里色,洞庭春浪坐来声。天边一与旧山别,江上几看芳草生。独倚阑干意难写,暮笳呜咽调孤城。翠烟如钿柳如环,晴倚南楼独看山。江国草花三月暮,帝城尘梦一年间。虚舟尚叹萦难解,飞鸟空惭倦未还。何以不羁詹父伴,睡烟歌月老潺潺。
万里乘涛来绝海,中朝冠盖尽相知。丹丘博士与饮酒,青城先生邀赋诗。
传钵底须归故国,把文遂欲动京师。绝怜船上看春色,二月官河水发时。
初日融霜泮水清,鹄袍翔集宿中庭。
先生有道如阳月,太白占祥聚德星。
安定重来阐湖学,渠水端坐讲西铭。
自怜一唯无传久,避席何时觌黄刑。
海族群吹浪,疆臣远负戈。田功相与劝,水利至今多。
垂柳家家树,回流处处科。白头遗老在,怀德涕滂沱。
却笑梁园事已非,梁王去后燕空归。
可怜园上多情树,风絮纷纷学雪飞。
妾有一匹绢,照眼光淩乱。范以湘江筠,裁为合欢扇。
娟娟花月美,皎皎梅雪灿。向来启炎溽,执手同缱绻。
朝携麦陇去,为妾障容面。暮伴纱厨宿,为妾散香汗。
恩情非轻薄,信誓成旦旦。华容未衰朽,世路易冰炭。
终身隔幽闲,谁复转清盼。君不见金屋贮阿娇,长门锁春怨。
玉楼宴环奴,驿庭碎花钿。人耶物耶古如斯,彳亍风前发三叹。