宝符藏山自可攻,儿孙谁是出群雄。
幽燕不照中天月,丰沛空歌海内风。
赵普元无四方志,澶渊堪笑百年功。
白沟移向江淮去,止罪宣和恐未公。
翛然数君子,落落俱长身。
东家每借看,步去不嫌频。
移栽幸许我,已自前年春。
自我得此辈,园居岂为贫。
但忧积雨霁,日暴少精神。
终然勤灌溉,枝叶还如新。
因兹悟为学,黾勉在斯晨。
清江月色傍林秋,波上荧荧望一舟。
鄂渚轻帆须早发,江边明月为君留。
濛(méng)濛洒平陆,淅(xī)沥(lì)至幽居。
且喜润群物,焉(yān)能悲斗储。
故交久不见,鸟雀投吾庐。
大雪纷纷飘落在原野上,淅沥的声音笼罩着我的居所。
我且为它能滋润万物而欢喜,哪里能因为自己无斗米之储而悲哀呢。
旧友已经很久没有见面了,只见鸟儿雀儿成群地落到我庭中觅食。
濛濛:微雪空濛貌。平陆:平原。淅沥:雪落之声音。
群物:万物。斗储:斗米之蓄。
不到嵩(sōng)阳动十年,旧时心事已徒然。
一二故人不复见,三十六峰犹眼前。
夷门二月柳条色,流莺数声泪沾臆(yì)。
凿(záo)井耕田不我招,知君以此忘帝力。
山人好去嵩阳路,惟余眷(juàn)眷长相忆。
不到嵩阳转眼过去十年,从前隐居的心事已经徒然。
一二位老朋友不能相见,少室山的三十六峰还在眼前。
夷门的初春二月柳条泛绿,流莺数声令人热泪沾衣。
凿井而饮耕田而食不招我,知道你以此来忘掉帝力。
山人一心前往嵩阳路,只留下无穷眷念长久回忆。
嵩阳:隋唐时县名,在嵩山之南;唐武后时期改称登封(今属河南)。动:近。心事:指欲隐居嵩阳之事。徒然:枉然,空然,意谓不能实现。
三十六峰:嵩山有三十六峰。犹眼前:依然还在眼前。
夷门:战国大梁的城门。在今河南开封县城内。战国时魏国的贤士侯赢为夷门监者。流莺:莺鸟。流,谓其鸣声圆转。
不我招:即不招我之意。帝力:帝王的作用,指皇权统治。
眷眷:同睠睠,反顾的样子,表示心里顾念很深。
甲子今重数,生涯只自怜。
殷勤元日日,欹(qī)午又明年。
如今年岁渐长,自己怀有满腔抱负却都未实现,空剩自怜。
为了迎接新年一直忙碌不停,太阳落山后就意味着新的一年将到来。
甲子:年月,年岁。
元日:一年之第一日。即农历正月初一。欹午:太阳偏西。
宦路前衔闲不记,醉乡佳境兴方浓。
一林高竹长遮日,四壁寒山更闰冬。
褫絺肆簟扇忘閒,轿担肩頳走市闤。
湫隘蛙蜩讙嘒里,扫除风月广轮间。
曷云时燠长无冷,却谓天高只好还。
传癖词源粗超轶,拟如梅尉乐吴山。
贪得不知义,流风紊四维。
珪珇实盲昏,黥髠亦觊窥。
谅非跖蹻才,竞揭椎埋旗。
巨猾肆滔天,小丑争攘欺。
立国计安出,顾无以家为。
三州破竹势,吏卒伤挠隳。
越人竟何能,非复慰佗时。
壶箪迎王旅,克捷剑之湄。
闽府幸宴然,一毫未尝亏。
噫吾有以待,致尔由他歧。
残蘖失追袭,诸将咸思归。
勉哉方伯职,力拯邻邦危。
漳滨拏未解,蜂蝎生武夷。
姑息倒囷藏,谆复行文移。
近事苟目前,远忧那敢知。
天运未太平,佛力亦其微。
武夫勿告劳,儒冠须出奇。
知人与安民,此责诚塞之。
翠染琅玕粉渐开,东南移得会稽栽。游丝挂处渔竿去,
绿水夹时龙影来。风触有声含六律,露沾如洗绝浮埃。
王猷旧宅无人到,抱却清阴盖绿苔。