柳塘烟起日西斜,竹浦风回雁弄沙。炀帝春游古城在,坏宫芳草满人家。
御街多行客,行客悲春风。楚老几代人,种田炀帝宫。
零落池台势,高低禾黍中。
温泉作天邑,直北开新洲。未有菰蒲生,即闻凫雁游。
六亭在高岸,数岛居中流。晦日望清波,相与期泛游。
西道苦转毂,北堤疲行舟。清泠水木阴,才可适我忧。
远师驺忌鼓鸣琴,去和南风惬舜心。
从此他山千古重,殷勤曾是奉徽音。
驱车涉广川,扬帆陟崇丘。结交四海内,中道多愆尤。
朔风厉苦节,独鹤横九州。朝拂三岛树,夕过五城楼。
两翅偶寒影,旷然何所求。登高临大江,日暮万里流。
时哉疏凿人,八年忘外留。出必益稷俱,归与夔龙俦。
进退两不疑,功成垂千秋。万事日相敚,恩情若云浮。
吾心苟不渝,反覆安足仇。自非天地外,何能独忘忧。
少小听歌怕唱愁,一声楚尾与吴头。
如今身在伤心地,但见春光莫上楼。
沧波万顷涵秋绿,曲和泰山酿醽醁。相逢一醉谁能辞,纷纷麈谈霏屑玉。
主人名阁意寓言,不饮俗客只饮仙。眼前具足吞云梦,气象豁达无颇偏。
一时价高洛阳纸,迭唱更酬萃朱紫。好风吹月入酒卮,志气飘逸神爽飞。
悠然清兴正未艾,晨光峰头忽熹微。
石家旧地聊登望,宠辱从兹信可惊。鸟度野花迷锦障,蝉吟古树想歌声。虽将玉貌同时死,却羡苍头此日生。多积黄金买刑戮,千秋成得绿珠名。
川上值楼开,寒山四面来。竹吹人语远,峰碍鸟飞回。生死别离陌,朝昏云雨堆。谁知独立意,溅泪落莓苔。
古来无此战争功,日日戈船卷海风。一遇灵鳌开睡眼,六朝灰尽九江空。