北洹春事休嗟晚,三月尚寒花信风。
遥忆东吴此时节,满江鸭绿弄残红。
入市逢迎傲骨难,逃空放浪野情宽。午窗梦蝶云为榻,春涧饮牛竹作冠。
浊酒无妨邀月饮,古琴未易向人弹。乾坤百态多新巧,白眼将来一幻看。
芦白枫丹照绿蘋,粘天波浪自粼粼。愁知日月催双鬓,贫觉妻孥绊一身。
诗卷行吟书甲子,熏炉匡坐守庚申。南山当户明如髻,上对年年似故人。
引蔓匏瓜已上棚,向阳葵槿正繁英。南窗一觉羲皇梦,卧听西畴打稻声。
生当为人杰,死亦作鬼雄。至今思项羽,不肯过江东。
曈日破寒天,红光生紫烟。诗情归草梦,春色染桃笺。
眉月添明镜,梅妆静翠钿。堂开诸弟集,相对笑迎年。
偶作山行只杖藜,归逢寒日下山诗。
与僧并立看红树,忽有鹤来栖树枝。
历以寅为正,风从艮位来。
桃符当壁写,竹户趁钟开。
宿雨滋初茁,长年老不材。
满庭青柏叶,惆怅独持杯。
梦回隔竹漏声残,春起移灯看牡丹。无力东风暗吹烛,独披清露倚雕阑。
春酲无一宿,破晓意翛然。苦乏清新句,来全淡宕天。
细花如媚我,时鸟与催年。美景行消歇,欢愉及眼前。