自卷珠帘放燕归,六宫春尽乱红飞。
从来艳色多倾国,愿得君王宠幸稀。
怕见春归去,朝朝下翠帏。落花如有意,故傍玉阶飞。
银箭初添漏水痕,星河如练影长门。
最怜一片深宫月,得见清光是主恩。
凤凰楼下散宫花,金错裁成五色霞。
空有青春寄刀剪,不如红叶到人家。
屈指颦眉叹岁华,总将心事付琵琶。
不堪弹到关心处,蝴蝶双飞上鬓花。
蛾眉二八绝堪怜,闭却深宫不见天。
春去春来都莫问,只凭寒暑定流年。
流莺春晓唤樱桃,花外传呼殿影高。抱里琵琶最承宠,君王敕赐玉檀槽。
水曲朱门漪漾漫,一帘花雨月波寒。
金闺背衬鸳鸯冷,春困秋千立画干。
霜净金阶冷,虫吟绮阁秋。嫦娥明镜里,亦自伴人愁。
妾心如秋月,皎如出机练。
君心似春云,断续斯须变。
望夫石上天欲阴,妒女津前波浪深。
空雕碧玉为如意,浪结文绡作系心。
当时阳台云复雨,化作秋风泪和土。
迎来乍欣白日低,背去安知玉箸啼。