有美人兮在空谷,肌肤冰雪颜如玉。
珠袖轻绡卷翠云,日暮天寒倚修竹。
自言久住黄金屋,舞遍霓裳羽衣曲。
昭阳春尽音信稀,伤心暗蹙眉峰绿。
百年日月双车毂,富贵荣华如转烛。
蓬海迢迢天六六,驭风归去骑黄鹄。
五里来寻祇树园,寒蝉嘒嘒叶纷纷。田间坏衲僧收稻,天外奇峰山作云。
半榻华胥聊共寄,一盂香积许同分。迎人返照不无意,送客残钟犹自闻。
昨夜东风转化钧,眼前岁事又更新。王正肇纪庚寅月,天运重开丙子春。
气蔼一元生品物,嵩呼万寿祝君亲。小臣执笔陈歌颂,深愧才华不及人。
林居向晚饶清景,惜去非关恋酒杯。石净每因杉露滴,
地幽渐觉水禽来。药蔬秋后供僧尽,竹杖吟中望月回。
红叶闲飘篱落迥,行人远见草堂开。
春来三十日,无日不东风。入水波添绿,穿林花放红。
气周亭毒表,人在泰和中。借问伊谁力,冥冥有太空。
二乔相并洗红妆,含美包羞有异香。一律持身分孕秀,双盘捧子竞呈祥。
镜台对面朝朝似,介胄骈头个个昌。应为防秋心亦苦,重围各自保封疆。
要识人间过去愁,春宵风雨到湖楼。
如今此恨无分处,应有知人在后头。
飒飒秋风来,衣衾愁未整。莫作闺中寒,且作天涯冷。
野色画难染,杖藜春水边。新烟榆木火,迟日杏花天。
村酒倾壶浊,溪鱼入脍鲜。人生行处乐,莫负杖头钱。
一路轻寒二月中,水南桃李不曾红。
怪来河朔春光晚,吹过花时尚北风。