有物象两仪,外圆内还方。圆为智之用,方为义之藏。
体用两不颇,蔚兹金玉相。缘形发幽契,旨趣回河光。
灵禋间俎豆,明德昭膻芗。所以圣作制,礼荐登庙堂。
扁斋揭斯义,是用耿不忘。伊余有嘉实,需君献烝尝。
水落初痕石满江,白茅濡露拂麾幢。中扃晓彻天光合,坐爱泠泠百尺泷。
放逐今来涨海边,亲情多在凤台前。且将聚散为闲事,
须信华枯是偶然。蝉噪疏林村倚郭,鸟飞残照水连天。
此中唯欠韩康伯,共对秋风咏数篇。
孤云野鹤任天真,乘兴游梁又适秦。
兴去却归南国去,黄山何谢武陵春。
车水池边句尚新,重来手帖更精神。
知他的赴何方约,一去茫茫不告人。
乾坤忽震荡,土宇遂分裂。
杀气西北来,遗毒成僭窃。
议和其祸胎,割地亦覆辙。
傥从种将军,用武寨再劫。
不放匹马回,安得两宫说。
巍巍开国初,真宰创鸿业。
一统包八荒,受降临观阙。
并州稍稽命,骈头亟膏钺。
於今何势殊,天王狩明越。
诸镇本藩翰,楚破阖城血。
翠舆欲东巡,蹈海计愈切。
诏下散百司,恩许保妻妾。
瞻彼廉陛尊,孰与壮班列。
肉食知谋身,未省肯死节。
检校舆地图,宁复见施设。
三吴素轻浮,伤弓更心折。
四顾皆惊波,苍黄共呜咽。
维茲艰危秋,贫士转疏拙。
明年谷增贵,贤愚罔分别。
何处置我家,患在建午月。
故山盍早归,岂忧践霜雪。
作意海边来,初非事干谒。
责我卖屋金,流言尚为孽。
汪公德甚大,游说情激烈。
力救归装贫,一洗肝肺热。
如公趋急难,正似古豪侠。
行藏道甚明,亲养志先决。
去矣茅三间,无间衣百结。
他时期卜邻,此日尤惜别。
请以兄事公,尺书未宜缀。
一宿逡巡为酒忙,暗泉倾乳听糟床。
南隣无物酬佳伴,依旧岩花酿蜜香。
管城无别派,毛族竞分支。
公子兔三穴,大夫羊五皮。
端能开句眼,未肯画愁眉。
若问结绳祖,先从六画推。
溯系唐尧后,分茅太岳东。贵无叔世态,雅有哲王风。
翰墨龙文绕,笙竽凤曲同。谈诗宗汉魏,讲道入鸿濛。
地近蓬莱阁,客迎碣石宫。愿言翊圣主,天禄共无穷。
关云看欲暝,离思我何如。野烧惊沙雁,霜风落塞榆。
论文心正切,筹敌计犹疏。不醉今宵酒,空传前日书。