千条杨柳拂檐低,十二湘帘卷未齐。深院无人春寂寂,碧桃枝上一莺啼。
绣包无事且徘徊,庭院沈沈长绿苔。一桁垂帘春昼永,桃花如雪燕飞来。
员盖象天,方舆则地。轮法阴阳,动不相离。合之嗛嘘,疏达开通。
两辎障邪,尊卑是从。輗軏之用,信义所同。
八阵功成妙用藏,木牛流马法俱亡。
后来识得常山势,纵有桓温恐未详。
天开地辟郁鸿濛,作镇河山大小东。绝顶抟风须九万,崇朝出雨遍虚空。
高标衡华嵩恒上,世阅齐秦汉魏雄。南望群峰争络绎,一如江汉识朝宗。
君子畏幽独,大廷乃敢言。小人詟稠众,衾影不可扪。
绳尺君子心,之死靡所夺。脂韦小人态,临难思苟活。
譬如丹山凤,煌煌世之仪。蛇蝎藏阴房,白日难逞威。
又如青松枝,经霜不渝色。厌彼荆棘繁,剪伐何足恤。
缁素既异染,珷瑜仅同形。泻水一器中,当辨渭与泾。
淮南木落秋云飞,楚宫商歌今正悲。青春白日不与我,
当垆举酒劝君持。出门驱驰四方事,徒用辛勤不得意。
三山海底无见期,百龄世间莫虚弃。
君不见金城帝业汉家有,东制诸侯欲长久。
奸雄窃命风尘昏,函谷重关不能守。龙蛇出没经两朝,
胡虏凭陵大道销。河水东流宫阙尽,五陵松柏自萧萧。
烧灯过了客思家,独立衡门数暝鸦。燕子未归梅落尽,小窗明月属梨花。
出门争走九衢尘,总是浮生不了身。惟有水田衣下客,大家忙处作闲人。
日月逝不处,少壮能几时。行行薄暮景,去去不可追。
衰颜坐自槁,华发无再缁。天运有时极,人寿安可希。
饮食拳形体,魂魄来居之。吾生一侨舍,日久终须辞。
所忧名未立,腐草忽同归。茫茫百世后,知我复为谁。
寸心揽万古,中亦有所持。长歌泣泗下,千载魂同悲。