白露披梧桐,玄蝉(chán)昼夜号。秋风万里动,日暮黄云高。
君子佐休明,小人事蓬蒿(hāo)。所适在鱼鸟,焉能徇(xùn)锥(zhuī)刀。
孤舟向广武,一鸟归成皋。胜概日相与,思君心郁陶。
披:覆盖。玄蝉:即寒蝉。
佐休明:辅佐休美昌明之世。指为官。小人:作者自指。事蓬篙:指隐居。徇:从,曲从。锥刀:即“锥刀之末”,喻细微之利。
广武:在今河南荣阳东北。此指明允乘舟沿黄河向广武方向而去。成皋:在今荥阳汜水镇。“成”明抄本等俱作“城”。郁陶:郁闷忧愁。
瑶窗凤掩,楚佩龙衔,结解汗香乍袭。柴窑雨过,绣岭汤分,皎映素肌微湿。
似华清、初洗凝脂,娇扶真妃未出。牖罅谁窥暗遣,亲闻兰泽。
欲问连生豆蔻,自别蛮江,几曾轻摘。雌雄瀑暖,姊妹泷温,绮障璅尘同涤。
奈神山、远水层波,难浣鲛宫恨碧。剩泪寄、隔海遥缄,衫襦红藉。
南宫归后岁蹉跎,此日逢君奈别何。
野馆解鞍行客饭,寒山对酒故人歌。
蒹葭水国孤鸿度,橘柚霜林匹马过。
为报已无轩冕梦,清泠台下卧烟萝。
王尊仍出守,跃马上金台。共说股肱郡,须凭锁钥才。
雄兵六蕃拥,天险一关开。不为长城寄,谁令高盖来。
久撤皋比绝来往,褚生时复疑柴门。文有波澜堪得髓,座无笙管只清言。
客心落叶秋江绕,别思平芜夕鸟翻。此去期君战胜后,归来正对菊花尊。
避尘尘、重阳杯斝,山灵肯惜吾曹。是悲秋扶病,办腰脚、一登高。
送尽西风鸿阵,又天边霜信,骤薄青袍。剩松寥片石,乞与客题糕。
问块垒、可能酒消。
无聊。且话南朝。风落帽、手持螯。怕黄花冷觑,高城急雨,著意明朝。
眼前插萸人瘦,尽流恨、去来潮。倚樵柯、上皇山路,暮云低尽,玄鹤不许人招。
霜鬓自搔。
饮马长城窟,马渴饮不巳。马饮良易足,我怀当何止。
畴昔离故乡,淹淫几万里。明月缺复圆,边声日充耳。
精魂绕天涯,日夜邈伊迩。仰天不可呼,归鸿背我起。
燕然勒几时,大刀难自揆。一身寄他人,未保生与死。
横颐断肠泪,堕落长城水。长城水不竭,离情不终歇。
深院鞦韆儿女情,桃花香暖月华清。碧窗梦破啼鸦散,杨柳风前笑语声。
圣帝今何在,皇恩不可酬。康平叨四纪,德业慰千秋。
刑赏天王政,奸谀遐迩休。神功昭绝域,灵瑞辑中州。
尺土一心泽,秋毫万里眸。唐虞轶高志,秦汉眇凡俦。
千古英雄主,群生际会优。一朝三世禄,两诰五云浮。
罗织曾生死,权豪已破谋。晋惭天日末,归乞陇云游。
白面新承宠,金门早见收。天波春溢海,晚眷雪盈头。
终自怀芹曝,无由报马牛。夙期天保祝,不为鼎湖留。
龙剑空陈迹,乌号遗世忧。天风悲海岳,云日惨旌斿。
山色悽还变,江声咽不流。麻衣飞暮雪,杜宇剧春愁。
宾旅辞华馆,弦歌静玉楼。凤膏寒贝阙,孔盖杳瀛洲。
仙骨一区木,神龙数尺丘。忠肝悽欲裂,苦节竟何求。
夏启归贤嗣,周成佐故侯。儿曹贞信义,王业勉伊周。
壮士应崇孝,残躯不解筹。徒将庭教意,不尽此生谋。
力竭怀终古,哀馀抱寸幽。龙颜瞻失睹,天阙负无由。
怅望苍梧老,啼痕湘水侔。山川两不灭,此恨共悠悠。
日昃石门里,松声山寺寒。香云空静影,定水无惊湍。
洗足解尘缨,忽觉天形宽。清钟扬虚谷,微月深重峦。
噫我朝露世,翻浮与波澜。行运遘忧患,何缘亲盘桓。
庶将镜中象,尽作无生观。