袅袅河堤树。
依依魏主营。
江陵有旧曲。
洛下作新声。
妾对长杨苑。
君登高柳城。
春还应共见。
荡子太无情。
将进酒,进酒与君叙欢悦。朝欢尽白日,夜欢继明月。
人生世事请莫为,金樽有酒斟酌之。君不见青发易成白,逝水不复回。
欢乐安可辞,富贵何时来。囊中有钱但沽酒,糟如丘山吾独守。
醉后还高歌,歌阑拔剑重起舞,吁嗟酒人留名与千古。
石藓河梁女萝碧,生小深闺苦离别。柳丝摇曳不可攀,忽忽行期又今夕。
中堂夜饮杯何迟,裙屐少年各赠诗。一诗一叠更一转,更转更阑人不管。
送郎郎醉不得醒,唤郎郎睡不肯应。笼灯舟子促郎发,背立窗下鸡齐鸣。
丹墀生细草,紫殿纳轻阴。暧暧巫山远,悠悠湘水深。
徒歌鹿卢剑,空贻玳瑁簪。望君终不见,屑泪且长吟。
久别离,别离不见成伤悲。雒溪采葛女,远寄日南絺。
缭绕千百尺,一尺一相思。精诚感天天不违,韩凭之妻化为连理枝。
其上有鸟啼雄雌。人亦有言,山高水深。山亦不高,水亦不深。
自古至今,高深者心。天地有穷时,此心无终极。一年复一年,一日复一日。
一日复一日,花落又花开。川流何时回,人去何时来。
狐之无知,尚死首丘。龙之矫矫,终复其仇。舜巡苍梧,崩于何所?
二女有泪,滴成湘浦。不见所思,如此其苦。所思不见,不如不思。
今日白发,昨日青丝。中心之灰谁知之。
送郎下西洲,畏侬不回顾。恨煞浪头风,转向烟中树。
烟树冷茫茫,风来吹断肠。赠我双环镯,不如置道傍。
曾倚空屏唱柳枝,一声娇逐暮云低。
重来只见流莺在,立尽斜阳不肯啼。
白马金贝装,横行辽水傍。问是谁家子,宿卫羽林郎。
文犀六属铠,宝剑七星光。山虚弓响彻,地迥角声长。
宛河推勇气,陇蜀擅威强。轮台受降虏,高阙剪名王。
射熊入飞观,校猎下长杨。英名欺卫霍,智策蔑平良。
岛夷时失礼,卉服犯边疆。徵兵集蓟北,轻骑出渔阳。
进军随日晕,挑战逐星芒。阵移龙势动,营开虎翼张。
冲冠入死地,攘臂越金汤。尘飞战鼓急,风交征旆扬。
转斗平华地,追奔扫大方。本持身许国,况复武功彰。
会令千载后,流誉满旗常。
青春上阳月,结伴戏京华。龙媒玉珂马,凤轸绣香车。
水映临桥树,风吹夹路花。日昏欢宴罢,相将归狭斜。
辽东海北剪长鲸。风云万里清。方当销锋散马牛。旋师宴镐京。
前歌后舞振军威。饮至解戎衣。判不徒行万里去。空道五原归。