邻里争来贺,三朝礼数频。只是羞抬眼,识郎犹未真。
蒲节殊乡借楚誇,绕城社鼓不停挝。争歌神曲羞溪藻,遥送瘟船滚浪花。
世上莫非儿戏事,江头无奈客思家。西湖今夜笙歌月,凉拥红莲灿落霞。
晴光绕砌看葵倾,独恨无文吊屈平。
梅溽润衣身体倦,竹风入牖梦魂清。
良辰美景须臾事,往古来今节序情。
不信沧江传竞渡,彩旗画鼓闹西城。
客至冠缨好,殊非旧友生。晓晴霜太重,冬暖日偏明。
觉我肌肤弱,兴言感慨并。子云工赋述,切莫论公卿。
郁郁庭松影,楼头明月悬。渐离东壁角,已到北堂前。
冷逼虫声急,寒惊雁阵连。疏星垂露里,一片有情天。
江南花事记诗章,此地相逢喜欲狂。香逊梅枝传驿使,清芬桃观续刘郎。
裙拖缟练羞红紫,玉压钗鬟冒雪霜。待到水晶如实结,风光犹未老萧娘。
周郎二十四年少,盖世功名随一燎。
亲提三万走曹瞒,不以敌勍恨兵少。
豫州失匕已胆折,一日目明惊二妙。
最怜黄盖不知名,吏士相从倚营啸。
阿奴火攻本无策,破竹自繇人不料。
贪降纳侮理固宜,泥淖华容几尽剿。
西来行师有绝地,毋乃重诒千古笑。
镞湛纵是差可认,鼎峙讵关谋所召。
二乔春锁何足言,从此天光遂分耀。
我闻汉贼久染指,奋毒摇牙噬江表。
八荒囊括岂复遗,一蹙吴宫已为沼。
当时乘胜下部骑,考地当居楚南徼。
蒙冲逆斗须上流,揖寇那容越津要。
武昌霸基跬步耳,肯使国畿纷戟旐。
坡仙访古特寓意,横槊雄姿谁与吊。
故将异地眩疑辞,政恐因讹启讥诮。
沧浪六月卷晴雪,历历江山人物眇。
崩空乱石今几存,仿佛栖巢尚惊鸟。
夜深刁斗声四发,星斗满空群籁悄。
便须唤起紫绮裘,孤鹤南天楚江晓。
持此清尊酒,送君征马尘。秋风辞北阙,别路在西秦。
渭水花千树,峣关月一轮。试看五陵上,何似汉时春。
翩翩青苧带风斜,绿酒红亭不待赊。邂逅喜深还赋别,倦游人老更辞家。
瑶空欲堕歌中雪,綵笔犹悬梦里花。烟水苍茫孤棹远,酷怜秋色满江涯。
玉壶秋夜永,罗幌度流萤。空阶步明月,谁解此时情。