花冷御沟烟,春风影自怜。君心才易地,妾命遂占天。
新法严霜立,深恩皎日迁。但求中外事,一一竟宁前。
尝闻仙人渡海术,授以尺杖如飞龙。
凭虚闭目不敢瞬,波涛汹涌喧天风。
兹岩山窟飞海岸,进扫一涧声何雄。
瞑行千步水入耳,明探万壑云生胸。
嵚崖滴乳芝玉脆,剜穴喷泉水莲腮红。
神仙缥缈在何许,心平意定天为通。
此行况复匪游戏,出门借问春耕农。
冈峦一带明残阳,林花掩映春风香。笋舆得得忘路长,九峰遥障波汪洋。
陈山屼峍临中央,振衣直上登高冈。海天渺渺云水黄,陡然突起涛头狂。
海风吹水势莫当,凭空壁立千丈强。冯夷击鼓角龙翔,银楼十二随飞扬。
仰观俯瞩何茫茫,须臾捧出玻璃光。白波万顷摇扶桑,蜃楼鲛室争辉煌。
潮平忽见遥山苍,数峰若与船低昂。吁嗟乎!潮汐往来那可测,安得假我凌风翼,飞向瀛洲问消息。
九里山南楚汉争,风波翻覆走长鲸。
霸图欲断中宵失,帝业时来一战成。
懒渡沧江惭你老,更无勍敌压韩彭。
农人不识当时意,只得春霖事耦耕。
江风朝暮半晴阴,绀宇飞甍接翠岑。
手摘匏瓜曾未遍,身从鸥鹭得相寻。
各年舞袖云崖冷,几度桃花春水深。
犹有门前旧诗句,松风万壑老龙吟。
一夜东风柳梦苏,榕阴芳草绿平铺。不知帘外春深浅,细雨梅花听鹧鸪。
二月春风初不恶,后园桃李先春落。高堂去妇对花愁,君恩非轻妾命薄。
忆昔三星光在天,煌煌车马朱门前。结缡幸得事君子,愿托丝萝千万年。
履痕才遍君家地,相看已觉君心异。门外新欢一破颜,室中旧爱双垂泪。
妾心比玉自坚贞,君眼如星到处明。女子睽离太山重,丈夫弃置鸿毛轻。
莫誇绿发红颜好,女色由来何可保。君不见灞上銮舆祓禊回,阿娇已向长门老。
沔口经年住,浔阳一望通。薄田无乐岁,瘦骨易秋风。
有客如张禄,何人似孔融。片帆归去好,萧瑟对江枫。
推篷落残月,津鼓响初沈。斜汉澹微碧,澄川生夕阴。
华年同寂寞,遥夜忆徽音。坐对沧江色,萧然禽向心。
静练涵虚光,赪霞散奇绚。繁葩竟何力,矫此炎威煽。
逶迤映华馆,窈窕移清宴。污黦岂独殊,高怀亮谁见。
世人贵稀得,纷晻神先倦。鳞鳞秋水间,凉红坐疏贱。
微波亦何托,孤香若为恋。尽日对方池,逍遥欲忘膳。
却怜西商急,转幸孤赏先。怜赏难自任,遐心滞閒院。