亭皋霜重飞叶满。听西风断雁。闲凭危阑,斜阳红欲敛。
行人归期太晚。误仿佛、征帆几点。水远连天,愁云遮望眼。
江头伊轧动柔橹。渐楚天欲暮。浩荡轻鸥,波间自容与。
岸蓼汀苹无绪。更满目、潇疏江树。此意何穷,凭谁图画取。
苍茫明月上,夜久光如积。野幕冷胡霜,关楼宿边客。
陇头秋露暗,碛外寒沙白。唯有故乡人,沾裳此闻笛。
依然木石居,造物任乘除。
时事今休问,山中计不疎。
泉声增雨后,禽语变春初。
吟得诗名世,终身甘荷锄。
鸥鸟往来处,此翁甘隐沦。
地因人物著,名入郡图新。
夜月情怀淡,茅茨意态真。
高风无识拔,老却采薇身。
天末惊风急,江湖夜思长。
悲鸣愁绝塞,接翼冒清霜。
泽岸多缯弋,云间乏稻梁。
茫然栖息地,饮啄欲何伤。
汉月生辽海,朣胧出半晖。合昏玄菟郡,中夜白登围。
晕落关山迥,光含霜霰微。将军听晓角,战马欲南归。
江烟漠漠雨霏霏,野饭吹香落钓矶。三十六陂秋水阔,背人白鸟一双飞。
素业大梁郊,开门即广野。簸弄无沧流,安得清泉泻。
凿井汲澄深,学作灌园者。畦蔬杂花卉,犹堪树枌槚。
井上琼枝秀袅娜,十年相见碧崖峨。玉山鸾凤几时至,乞与高梧长作窠。
芦花一股水,弭楫日已暮。
山间闻鸡犬,无人见烟树。
行逐羊豕迹,始识入市路。
菱芡与鱼蟹,居人足来去。
渔家无乡县,满船载稚乳。
鞭笞公私急,醉眠听秋雨。