君恩同造化,普物物不知。敢恃如花色,能令雨露私。
懒归双娥似旧痕,花开花落自朝昏。敢将纨扇题秋怨,不尽君王未报恩。
霖雨发初霁,孤云湿犹飞。遥峰浮积翠,水际涵轻晖。
悠然恣所适,采采新蕨薇。岂无同心人,形迹与我违。
春风自骀宕,日暮吹萝衣。
几枝临水复临堤,灼灼东风日又低。莫倚晚霞争艳色,春光强半雨中迷。
商洛转江濆,一杯聊送君。剑愁龙失伴,琴怨鹤离群。楚驿枕秋水,湘帆凌暮云。猿声断肠夜,应向雨中闻。
得路逢津更俊才,可怜鞍马照春来。残花几日小斋闭,
大笑一声幽抱开。袖拂碧溪寒缭绕,冠欹红树晚徘徊。
相逢少别更堪恨,何必秋风江上台。
三惑沉身是此园,古藤荒草野禽喧。
二十四友一朝尽,爱妾坠楼何足言。
三惑沈身是此园,古藤荒草野禽喧。二十四友一朝尽,爱妾坠楼何足言。
调瑟劝离酒,苦谙荆楚门。竹斑悲帝女,草绿怨王孙。
潮落九疑迥,雨连三峡昏。同来不同去,迢递更伤魂。
霜风吹西湖,与君持行李。
瘦马共边笳,寒灯对孤邸。
新凉秋叶惊,归櫂君独理。
弃我天一方,稳下大江水。
丈夫志四海,吾岂较遐迩。
行藏天所为,况自非偶尔。
独忧绵薄资,负重力难起。
嘉宾日以远,缓急尚谁倚。
置此勿复论,遇坎各有止。
我积汉中谷,君种彭泽米。
努力随小大,同在毓生齿。
他年脱冕归,对酒各欢喜。