促膝坐僧舍,焚香对法筵。幽人吟碧桂,居士爱青莲。
习懒中林卧,心非外道禅。悠悠尘想绝,言义欲俱玄。
夜坐不觉久,庭乌栖复啼。灯前下黄叶,井上鸣莎鸡。
漏静风声细,帷空月影低。城南有思妇,幽梦越辽西。
卧雨春头到地长,清风一榻借微凉。
碁声惊断高僧梦,起拨炉中未过香。
凉风西来天气清,云飞水落山峥嵘。发肤剥削棱骨生,鲜芳烟悒成枯茎。
百虫哀号百窍鸣,凡有形色皆不平。成之孔艰坏厥轻,羁人含愁起夜行。
列星满天河汉横,繁思攒心剧五兵。天高何由达其情,归来托梦通精诚。
彤霞何煌煌,蔽此白日色。炎埃被九野,照灼后土赤。
朱陵开火府,熺烂相荡射。山蒸绛红气,川泻丹砂液。
穹玄变光曜,众草相烜赫。迥迷河林茜,高夺昆仑碧。
郁华不能神,玄乌巳化魄。女娲在青天,岁莫还鍊石。
野田雀,觜啄啄,朝食山下禾,暮食山上粟。千百为群丛薄里,忽然惊飞若蜂起。
飞飞却落稻田中,众口齐啄稻为空。农夫力田望秋至,沐雨梳风尽劳瘁。
王租未了私债多,况复尔辈频经过。野田雀鹰隼,高翔不汝击,农夫田父愁何极!
种梅长江边,岁冕花始发。东风为爱桃与李,却使孤芳坐销歇。
美人高楼深紫霞,捲帘一见长叹嗟。世间有荣即有悴,君不见海中碧树终无花。
残釭背壁翳还明,坐拥衾裯阅五更。云捲星河垂永夜,霜飞鼓角静严城。
飘摇莫计馀生事,老病都非旧日情。想像故园凭梦到,愁来转使梦难成。
南国有美女,粲粲玉雪颜。眉目艳华月,色映清秋寒。
粉黛不敢涴,佩服惟幽兰。一朝备选择,得厕金宫班。
贞心耻自衒,望幸良独难。况蒙众女妒,倩笑谁为欢。
恒恐芳桂枝,寂寞零露漙。素手发瑶琴,泠泠奏孤鸾。
宫商合要妙,遗响风珊珊。大音世罕识,日暮空盘桓。
安得托宵梦,集君瑶台端。相思不可极,踯躅起长叹。
夭桃能紫杏能红,满面尘埃怯晚风。争似罗浮山涧底,一枝清冷月明中。