爱歌纤影上窗纱,无限轻香夜绕家。
一阵东风湿残雪,强将娇泪学梨花。
粉泪辞丹禁,红颜冒虏尘。
南天惟有月,北地更无春。
笳鼓凝芳梦,轩裾掩翠颦。
年年桃李月,凄绝旧宫人。
亭徼逢秋雕羽轻,良家六郡试雄兵。一年天险卢龙塞,万炬星飞翼虎营。
清笳乍歇闻鸣镝,突骑才回见伏旌。有道四夷方设守,年年长此护神京。
露黄一襭。向故人帽底,翻窥飞雪。病起重阳,帘卷西风晚寒结。
愁味伤秋更苦,惜缥壶、家泉冰洁。记冷香、呼取馀杯,清事隔篱说。
休道柴桑路远,小城正岁晚,人事凄绝。独坐遗芳,便有东风,不改漂摇柯叶。
枝头甘抱枯香死,有霜后、伶俜孤蝶。愿此花、从此休开,占断义熙烟月。
一枝红药紫峰前,半出青丛露未乾。脂粉不缘妆镜晓,尘凡适偶玉台寒。
芳姿苦惜忘斑鬓,清赏长将倚画栏。锦瑟无声终日醉,黄昏犹约隔年看。
上仙传秘诀。只要尘情灭。意马与心猿,牢锁闭,莫放劣。
戒悭贪是非,人我无明断绝。把巧辩聪明都守拙。
紫殿元君歇。宝鼎丹砂结。也休问龙虎,铅汞絮繁说。
向迷云堆里,捧出一轮皎月。方表信,希夷门户列。
干戈久不息,百苦无一乐。县官急徵需,贫富悉笼络。
西州正击贼,空拳日相搏。贼马当道驰,贼舟沿海泊。
盗贼固枭张,官军愈鹰掠。征讨五六年,贼势未便削。
朝忧万甑空,暮叹衣袖薄。点军五百辈,顾望累退却。
太仓万斛粟,食尔欲深托。馀粒犹在咽,吐之若糟粕。
返旆拟攻城,长刀忍相著。伤心百姓财,剽夺入已橐。
朝廷养此曹,不啻如巨膊。如何负国恩,幸然寻就缚。
老夫铁石肠,见此泪迸落。形容为枯槁,肌肤倍萧索。
深悲世事非,屡日情怀恶。皇天未厌乱,旱魃尤肆虐。
不雨逾半年,何由增廪糳。天道既靡常,人心益惶霍。
民食转艰难,军储盍图度。终朝仅一餐,无力太俭约。
虽免死甲兵,犹恐填沟壑。丈夫幸听之,未用遽惊愕。
牧守任龚黄,将帅命李郭。牧布抚字恩,将展经济略。
天下不日清,阴霾散寥廓。
曳杖东篱下,层峦列环岫。南山如有情,青翠俯相就。
松桂二老苍,烟霏乍无有。孤云屡出奇,群峰竞呈秀。
图彩写晴岚,琴音漱寒溜。采采黄金英,芳香满衣袖。
独步孤山下,来寻带藓枝。江村流水晚,沙路夕阳迟。
僧屋闲云径,人家小竹篱。春风吹薄袂,细细袭诗脾。
一夜东风急,南枝数片残。何人吹玉笛,独自倚朱阑。
落地鱼鳞薄,寻香蝶梦寒。醉眠花树下,偏得寿阳欢。