玉殿承恩日,秋风出塞时。山川开道路,书剑逐旌麾。
文雅时贤惜,聪明圣主知。鹡鸰原上望,莫遣马行迟。
塞北城当蓟北门,三河流接九河源。霸图已逐秋云远,节制新添虎卫尊。
几处桑麻思乐业,千家砧杵静朝暾。此时天畔登楼望,眼入西风忆故园。
星痕灯色散平林,高坐松门向晓吟。银汉望穷千里目,金乌飞起五更心。
山河有气光俱动,鱼鳖无灵影尽沉。一出扶桑天自白,不劳风雨洗凝阴。
底事相逢无语,情已熟,脸儿新。牵了寸心难着处,屏深绣被温。
彼此私觑久,得得地,认郎君。道是风流好,自小不生人。
凤池仙客天机精,笔端点染真天成。想当适意自盘礴,呼吸造化含元英。
欣然写此得佳趣,云水微茫带烟树。左拿右攫森相樛,恍若蛟龙飞不去。
悬崖峭壁不可攀,岧峣直入霄汉间。幽亭卜筑在深处,尘氛不到清昼閒。
是谁潇散事游赏,短棹轻舟自来往。晚风不动碧波平,潋滟寒光映兰桨。
斯人伟矣真罕俦,飘飘俨若坡仙流。披图一览发清兴,彷佛万里江南秋。
不到南徐三十春,好将梦寐吊遗民。也知往事如流水,祇想重来是后身。
棹响官河风色暮,云离野服鬓毛新。旧游偶失扶桑路,烦向沧江一问津。
卷絮风头寒欲尽,
坠粉飘红,日日成香阵。
新酒又添残酒困,
今春不减前春恨。
蝶去莺飞无处问,
隔水高楼,望断双鱼信。
恼乱层波横—寸,
斜阳只与黄昏近。
佛日香林报夕曛,灵花祇树倍缤纷。千年笔授人如见,七叶衣传偈亦闻。
繫马从参都讲席,行瓢方乞募缘文。由来十八高贤会,莫遣延之咏五君。
寒云栖短柳,疏雨洒平芜。不见旧诗客,空怜水满湖。
尔之王父东诸侯,朱门行马高修修。
严君家学又继美,年少乡书推上游。
我生苦晚百无益,犹及步趋陈太丘。
飘零不死见三世,尔复预此能言流。
风神清羸谈炙毂,生理萧条书汗牛。
今年别我忽远役,天马放靶难停留。
问渠何官县博士,横山之西江东陬。
此邦固是吴楚会,风淳土朴衣冠稠。
亦闻岩谷多古迹,最喜道途稀使驺。
公堂讲罢看山坐,香鼎茶铛相劝酬。
热官千骑岂不好,白日公庭愁督邮。
饮水茹药善自爱,岁晚相期钓沧洲。